O REENCONTRO
Atopeina
por casualidade ,lembraba a súa cara máis nova, sen enrugas, máis
alta e máis moura e co pelo máis longo, pero sempre tería aquel
sorriso. Acordaríase aínda de min? Seguramente tivera moitos
alumnos na súa vida e eu non tiña nada especial, ela fora a miña
primeira mestra e chamoume de súpeto polo meu nome e os meus
apelidos e xa pasaran vinte anos. Díxome tantas cousas que eu non
lembraba… e explicoume que o corazón nunca esquece aos que ama.
Moi bonito!
ResponderEliminar